मुंबई सकाळ मध्ये या वर्षीच्या १ जानेवारीपासून दर सोमवारी माझं 'गुड मॉर्निंग' हे सदर सुरु आहे.
सकाळ हे माझं होम पीच!. आणि त्यामुळे संपादकीय विभागातले माझे मित्र नेहमीच माझ्याकडून चांगलं चांगलं लिहून घेतात.
हे सदर खूप लोकप्रिय झालय आणि मला मेल्स वा फोनद्वारे त्याचा सतत फीडबॅक मिळत असतो.
क्रुतार्थ वाटावी अशी गोष्ट म्हणजे अलीकडेच मंगेश पाडगावकरांनी मला प्रत्यक्ष भेटीत सांगितलं की तुमचं सदर खूप चांगलं असतं आणि मी ते नियमित वाचतो. तुम्ही खूप छान लिहिता. यावर सुखद धक्का म्हणून की काय त्याच्या दुसऱ्याच दिवशी मला ज्यॆष्ठ पत्रकार कुमार केतकरांची मेल आली आणि त्यातही त्यांनी माझ्या लिखाणाचं मनापासून कौतुक केलं होतं. केतकरांसारख्या पत्रकारीतेतल्या भिष्माचार्यांनी स्व:ताहून अशी दाद देणं ही माझ्याकरता भारावून टाकणारी गोष्ट होती. त्यावर कडी म्हणून की काय, दोन दिवसांनी एका समारंभात ज्येष्ठ लेखक मधु मंगेश कर्णिक भेटले. त्यांनीही माझी पाठ थोपटत हीच भावना व्यक्त केली.
आता हे सारं मला माझ्या ब्लॉगवरल्या मित्रांशी शेअर करावसं वाटलं. विशेष करुन या सदरात मागील आठवड्यात मी लिहिलेली 'म्हाताऱ्या आईची गोष्ट'. या एका गोष्टीनेच मला खूप मोठ्ठं फॅन फॉलोईंग मिळवून दिलं. आणि माझ्या या भावना मी सकाळचे संपादक पद्मभूषण देशपांडे यांच्याशीही शेअर केल्या.
खरं खणजे ही गोष्ट नसून एक मुक्त कविता आहे. आणि ती वाचून तुमचा तुमच्या आईवडीलांकडे पहाण्याचा द्रुष्टीकोन बदलला तर ती मी माझ्या कवितेची परतफेड समजतो. क्रुपया तुमच्या भावना आणि प्रतिक्रिया मला माझ्या मेलवर कळवायला विसरु नका.
-प्रसाद कुलकर्णी
kulpras@yahoo.co.in - on behalf of Namrata
